Wild kamperen
Vandaag naar Nelson gefietst, het idee was om dit via de track te doen. In Castlegar waar ik heb overnacht op de camping, kon ik redelijk makkelijk de track weer op rijden. Na een paar onmogelijk hekjes, waar zelfs even de tassen van de fiets moesten, anders kon ik er niet langs. Raak ik op een gegeven moment de weg even kwijt. Volgens de track op de gps moest ik links aanhouden maar dat kon niet. De bordjes gaven aan de ik rechts moest. Dit heb ik maar gedaan en toen kwam er een t-splitsing. Hier waren de bordjes op denk ik, want ik heb ze niet meer gezien. Net voor de splitsing zag ik nog wel een track, deze was met de fiets niet te doen. Ik besluit de track door de bergen niet te nemen maar via de weg naar Nelson te fietsen. Lekker vroeg op de middag kom ik aan op de camping, vlakbij zijn de winkels waar ik boodschappen doe voor de komende paar dagen.
Donderdag vertrek ik vroeg vanaf de camping, het weer is wat wisselvallig. Bij vertrek regent een beetje zodat de regenkleding aan moet. Bij het klimmen heb ik het zo warm dat dit weer kan in m’n fietsjasje zonder mouwen. Maar als ik afdaal kunnen de mouwen er weer aan want dan is het fris. Het is nog vroeg in de middag dat ik aankom in Grand Forks, hier doe ik wat boodschappen en besluit door te fietsen naar Christina Lake. Volgens de kaart moet hier een camping zijn, maar als ik er ben kan ik hem niet vinden. Volgens mijn gps is er ook geen camping. Ik fiets verder en vind even later een mooi plekje langs de route, dit is mijn eerste echte wild kampeerplek. Volgens de regels moet je je voedsel in de boom hangen zodat de beren er niet bij kunnen. Het is echter een raadsel hoe ze dat willen doen met al die sparren hier. De regel is dat het voedsel ongeveer 3 meter hoog moet hangen en 1,60 van de stam en onder de tak. De sparren hier hebben helemaal geen takken die daar aan voldoen. Maar ik kan mijn voedsel gelukkig in een oude afvoerpijp leggen met wat stenen er voor.
Ik heb heerlijk geslapen, ik ben alleeen vroeg wakker. Nadat ik alles heb opgeruimd en lekker heb ontbeten ga ik weer verder. Het weer is nog wat slechter geworden dan gisteren, het regend de hele dag. Tegen het einde van de middag ben ik aan het einde van de CWR trail, qua fietsen was deze beter te doen dan de KVR. En qua omgegeving is ie net zo mooi. In deze trail zitten wat meer tunnels, de langste is ongeveer een kilometer lang. Op de camping heb ik gelukkig een afdakje waar ik kan schuilen voor de regen.
Ik heb vandaag ook even gekeken of alle routes open zijn, dit blijkt niet zo te zijn. Op een van de tracks die ik maandag zou nemen blijkt nog sneeuw te liggen. De verwachting is dat deze route pas in juli open gaat. Maar gelukkig is er ook een omleiding gegeven.
De route van de afgelopen dagen:
Wat een onverwachte ontwikkelingen, nu Marc niet meer met verder kan rijden. Zo zie je dat het allemaal geen gegeven is en je het nog meer moet genieten. Goede trip!
Het wordt met de dag een groter avontuur zo te lezen.
Je hebt prachtige uitzichten onderweg zo te zien.
Weer een mooi verhaal Remko. En wat een mooie omgeving, maar wel spannend om in de wildernis te kamperen met die wilde beren.